Mijn eerste indruk was, wat heb ik nou aan mijn fiets hangen,dat moet toch niet mogen.
Van uit mijn opleiding is altijd een gestandaardiseerde, door alle bibliothecarissen op de zelfde manier toegepaste ontsluiting van bibliotheekmaterialen. Hele handleidingen over hoe trefwoorden moesten worden toegekend en worden toegepast. Titelbeschrijving annotatie. Systematische plaatsing.
Deze zienswijze was te verdedigen zolang je een kaartcatalogus had. Alleen al het feit ,dat je wel voldoende plaats moet hebben om de catalogus te kunnen tonen, maakte al dat je goed moest nadenken hoeveel trefwoorden er minimaal en vooral maximaal nodig moesten zijn om het materiaal toegankelijk te maken.
In mijn begin dagen in de bibliotheek aan de Stationsweg was er dan ook een stelsel van catalogi: Auteur,Titel, SISO,Trefwoord. Het geheel besloeg al een enorme ruimte. Alleen al het actueel houden van die catalogi was al heel erg arbeidsintensief.
Dus was het zaak om zo strikt mogelijk te zijn in het beschrijven van het materiaal.
Er werd wel gedacht hoe ontsluit ik het boek etc. voor de klant, maar altijd van uit 'verheven gedachten' van de getrainde bibliothecaris.
Eigenlijk was de klant er voor de bibliotheek en niet andersom de bibliotheek voor de klant. Nu in het Internet tijdperk is er terecht een omslag naar het centraal stellen van de klant gekomen, dus niet het betuttelen, maar het actief meedenken van hoe bereik ik de klant het beste.
Dit houd wat mij betreft in, dat je inderdaad moet toestaan, dat de klant via zijn eigen referentiekader boeken op zoekt.
Voorbeeld : als je in onze catalogus( die dus in tegenstelling tot de aquabrowser statisch is) bij onderwerp "sex"in typt, dan krijg je geen enkel item. De klant zal zeer verbaasd staan.
Dus als klanten zoeken op sex, dan moet er niet belerend gezegd worden, ja maar meneer/mevrouw u moet ook niet sex, maar seks invullen, want dat is het officiële Nederlandse woord.
Uit dat oogpunt moet een tag worden toegestaan dunkt mij, wel is het verstandig om een redactie( liefst landelijk), die alle tags ook bekijkt of het wel toelaatbaar is, zoals blasfemische woorden, beledigende, krenkende of andere woorden die volgens bepaalde kriteria niet door de beugel kunnen.
Waardering, van het materiaal is subjectief, maar waarom niet?
Recensies kan handig zijn.
De officiële recensies uit krant en tijdschrift kun je in één handomdraai te voorschijn toveren, dus je kunt het verschil met de klantenrecensie uit kristalliseren.
Misschien is dit oordeel van mij nog niet helemaal uitgewogen, maar daar zullen we zeker in de nabije toekomstmet zijn allen nog intensief onze gedachten over moeten ontwikkelen.
Ik zelf heb nu ook een gebruikersingang in de Amsterdamse catalogus,die trouwens gelinkt is met de 'zoek en boek' aqua-brouser) Ik ga me bekwamen in de komende tijd, om denkend vanuit de klant(Ik als klant) hoe één en ander ook voor mij zou kunnen werken
haha, leuk voorbeeld!
BeantwoordenVerwijderen