Deze operaliefhebber zit in allerlei clubjes
Bijvoorbeeld de boekenclub. Ik ben er al 18 jaar lid van.
Momenteel zijn we bezig met :
Proust: op zoek naar de verloren tijd : deel 1 Combray.
Mijn eerste reactie was als je blieft niet, daar is natuurlijk geen doorkomen aan.
Maar waar was dit vooringenomen oordeel aan te danken? Dus eerst maar eens ondervinden voor ik begin te schreeuwen.
Op de plaatselijke bibliotheek handen ze een spiksplinter nieuwe uitvoering aangeschaft.
Het exemplaar was voorzien van een inleiding die me naar het boek deed watertanden.
Ik kon niet wachten om te beginnen, helaas viel het nogal tegen toen ik geconfronteerd werd met oeverloze zinnnen, die je als 'een fijnproever over je lippen moet laten gaan en moet proeven en nog eens proeven'.
Toch doorgezet omdat de inleiding toch erg inspirerend was.
Langzaam maar zeker begon ik de schrijftrant beter te waarderen. Het is heel bijzonder geschreven. Proust neemt de lezer mee naar zijn jeugd, naar het fictieve plaatje Combray en beschrijft zijn herinneringen aan de tijd , dat hij met zijn ouders, tijdens vakanties, bij familie logeerd. Meestal heel gedetailleerd, vaak met de nodige humor en de gemoedstoestand van de jonge Proust wordt minitieus weer gegeven.
Wordt vervolgd
Ook ik heb me ooit geroepen gevoeld om te beginnen aan de beroemde romancyclus van Proust. Het viel niet mee, maar ik troostte me met de gedachte dat ik in elk geval een héél klein beetje geproefd had van een bijzonder gerecht. Lekker vond ik het niet, maar ik was tenminste niet meer totaal onwetend.
BeantwoordenVerwijderenOm een of andere reden vermoed ik dat jij dit 'hapje' wel eens heel erg kunt gaan waarderen. En dan ben ik toch jaloers, net als ik jaloers ben op mensen die oesters wél waarderen.